Kultura Głuchych

Ostatnimi czasy coraz częściej widać i słychać o Głuchych. Społeczność Głuchych i język migowy intensywnie się rozwijają. Ekspansję języka migowego widać w ofertach szkół językowych, czy jako jeden z języków w programie studiów dziennych lub zaocznych. Zawdzięczamy to m.in. wprowadzeniu ustawy o języku migowym oraz innych środkach komunikowania się.

Polskim Językiem Migowym interesują się lingwiści i językoznawcy. Niektórzy twierdzą, czy raczej potwierdzają to, co sami Głusi wiedzą od dawna - PJM buduje Kulturę Głuchych. Jest jej centrum, jej spoiwem. Jej sensem istnienia.

Trudność z forsowaniem pojęcia Kultury Głuchych jest spowodowane ogólnym rozumieniem terminu „głuchota”. Dla większości społeczeństwa głuchota jest oczywistą niepełnosprawnością, defektem, a osoby z wadą narządu słuchu zawsze są bezradne, o niższym poziomie intelektualnym, oraz potrzebują pomocy w codziennej egzystencji. Tymczasem jest to jedna z tych niepełnosprawności, w której człowiek jest całkowicie pełnosprawny. Różni się od „zdrowych” tym właśnie, że rozmawia w innym języku, korzystając z innych kanałów nadawania i odbioru. Kolejnym problemem jest to, czy pisać dużą literą czy małą. Głusi pisani przez duże G to Głusi kulturowo i mający tożsamość osoby Głuchej. A do głuchych przez małe g zaliczamy wszystkie pozostałe osoby, które przeważnie znajdują się pomiędzy dwoma światami, wychowani byli w rodzinach słyszących i ich językiem jest język foniczny.

Czym jest Kultura Głuchych? To wspólnota przeżyć wynikających ze wspólnych doświadczeń, języka i tożsamości jako Głuchych (specjalnie pisane z dużej litery). Często te doświadczenia wynikają z dynamiki życia w większym świecie słyszących i wszystkim co to ze sobą niesie. To także świadome tworzenie historii i struktur społecznych. Umówione a zrozumiałe dla wszystkich zachowania – odrębny savoir-vivre Głuchych. Poczucie humoru oparte na gagach i dowcipach sytuacyjnych. Jednakowe symbole, które rozumieją wszyscy, i których uczą się, jeśli nie od rodziców, to w szkołach dla Głuchych, a szczególnie w internatach, które są dosłownie kolebką Kultury Głuchych. Tam spotykają się głuche dzieci, które mogą w końcu rozmawiać ze sobą, wymieniać się doświadczeniami, rozwijać się społecznie. Tam poznają też symbole Głuchych.

Symbole Głuchych:

Motyl – uważano, że owady te są głuche, a porównanie języka migowego do ich barwnych i trzepocących skrzydeł dopełnia znaczenie tego symbolu.

Turkus – turkusowy kolor jako symbol zarezerwowany wyłącznie dla g/Głuchych, by odróżnić tą społeczność od innych. Kolor turkusowy jest symbolem zaufania, nadziei i wiary w siebie i innych ludzi.

Dłonie – dłonie umożliwiają g/Głuchym dialog. Są one dla Głuchych bezcenne. Jednak są symbolami nie tylko dla Głuchych.

Ucho – oznacza właśnie brak słuchu, dźwięków, ciszę, bezużyteczność tego narządu.

Daktylografia - motyw dłoni przedstawiających poszczególne litery. Oczywisty symbol języka migowego.